Symboliści pragnęli dotrzeć w rejony niedostępne poznaniu racjonalnemu. Wierzyli w moc intuicji i podświadomość. Ich zdaniem naturalistyczne przedstawienia nie są w stanie oddać istoty rzeczy, która leży po tajemniczej stronie niematerialnego poznania. Świat poznawany zmysłami jest ułudą. Obraz prawdziwego świata najlepiej oddaje symbol.

Czas Romantyzmu ma dwa oblicza. Delikatna, kobieca zmysłowość ustępuje mrocznej sferze umysłu pogrążonemu w myśli przeciwnej do oświeceniowego racjonalizmu. Odwieczny konflikt tego, co widzialne, poznawalne zmysłowo a duchowe - dające poznać się jedynie za pomocą intuicji. Romantycy zwracają szczególną uwagę na wnętrze człowieka. Patrzą zamyśleni w dal, dostrzegając jednostkę odrębną, uczuciową i emocjonalną.

Prymitywiści to artyści niewykształceni, nieprofesjonalni, uprawiający sztukę naiwną. Ich dzieła przypominają często malunki dzieci, są niezgrabne, zdeformowane, tworzone w prostej technice. Tematyka ‘obrazów prymitywnych’ dotyka życia codziennego, lecz odwołuje się również do przestrzeni magicznej i symbolicznej.

W erze impresjonizmu nastąpił pewien przełom w sposobie postrzegania sztuki. Sztuka ludów prymitywnych, dzieci, osób niewykształconych, malarzy nieprofesjonalnych została uznana za wartościową.

Termin

Barok – prawdopodobnie z portugalskiego – barroco: perła o nieregularnym kształcie, z włoskiego -dziwność, nietypowość.

Czas

Koniec XVI wieku, cały wiek XVII, do początków wieku XVIII.

Miejsce

Włochy, Francja, Hiszpania, Niderlandy, Niemcy, Anglia.

Dziedziny

filozofia, literatura, muzyka, teatr, architektura, rzeźba, malarstwo

Schyłek epoki renesansu przynosi ze sobą zmiany światopoglądowe. Niegdyś stawiany w centrum człowiek kurczy się, staje twarzą w twarz ze swoją ulotnością.

Fluxus (łac. płynący; ang. to flow) nie był skonkretyzowanym kierunkiem w sztuce, a raczej ruchem, artystycznym manifestem artystów żyjących w latach 60-tych, 70-tych XX wieku.DADA pozwoliło na przekraczanie granic i wzajemnie przenikanie się dziedzin sztuki. Za flux-ojca uważany jest George Maciunas, amerykański artysta litewskiego pochodzenia.

Susan Sontag jako pierwsza podjęła próbę zdefiniowania zjawiska kampu. W swoich ‘Notatkach o kampie’ z 1964 roku opisuje go jako sposób patrzenia na świat sztuki. ‘Kamp jest tkliwym uczuciem...

Manieryzm nie jest jednoznacznym stylem. Jest bardziej terminem określającym konkretne zjawiska w sztuce XVI wieku. Wraz z końcem epoki renesansu (ok. 1520 r.) we Włoszech pojawiają się tendencje przerysowanych gestów i sylwetek.

Futuryzm narodził się we Włoszech wraz z początkiem XX-ego wieku. Jego pionierem był Filippo Tommaso Marinetti, który opowiadał się za szybkością, technologią, rozwojem, patrzeniem w przyszłość (‘Ryczący samochód piękniejszy jest od Nike z Samotraki’). Wkrótce dołączyli do niego malarze Umberto Boccioni, Carlo Carrà, Gino Severini, Giacomo Balla, Luigi Russolo. Pierwszy Manifest Futuryzmu ukazał się w czasopiśmie ‘Le Figaro’ w 1909 r. W późniejszych latach ogłaszano jeszcze inne wersje np.

Myślenie kształtem dotyka odległych czasów odkrycia i wykorzystania koła przez człowieka. Dany kształt ma za zadanie budować, określać sam siebie, porządkować przestrzeń wokół. W otoczeniu kształtów może panować chaos, jednak on sam w swojej istocie stoi w obronie ładu i harmonii. Nawet ten nieregularny lecz zamknięty w formę zdaje się być spokojniejszym. Pierwsza połowa XX wieku to czas rozwoju sztuki geometrycznej.

Hiperrealizm (superrealizm lub fotorealizm) to prężnie rozwijający się kierunek w sztuce, począwszy od XX wieku. Artysta świadomie odrzuca wszelką indywidualną ekspresję dzieła. Punktem wyjścia staje się fotografia przedstawiająca najczęściej motywy świata codziennego - przedmioty, pejzaże, portrety. Perfekcyjna szczegółowość obrazu lub rzeźby nieraz wywołuje u nas uczucie podobne do doliny niesamowitości. Coś wygląda nad wyraz prawdziwie, choć jesteśmy świadomi, że prawdziwe nie jest.

Puentylizm lub pointylizm (fr. pointiller – kropkować, punktować) jest metodą twórczą powstałą pod koniec XIX wieku. Za jej twórcę przyjmuje się Georges Seurat'a, francuskiego przedstawiciela neoimpresjonizmu. Kompozycja puentylistyczna budowana jest za pomocą kropek, małych plamek kładzionych na powierzchnię płótna czubkiem pędzla. Czasami plamki przyjmują formę kwadratów, prostokątów, nabierają faktury.

BY NAPISAĆ WIERSZ DADAISTYCZNY

Weź gazetę. Weź jakieś nożyczki. Wybierz z gazety artykuł odpowiadający długości Twojego wiersza. Wytnij artykuł. Następnie uważnie wytnij każde słowo artykułu i wsyp wszystkie słowa do worka.

Kiedy mówimy o kierunkach, nurtach w sztuce zazwyczaj mamy do czynienia z szeregiem cech dzieła, które kształtują się, dojrzewają na przestrzeni czasu. Nurty w sztuce to odpowiedź na sytuację w świecie sztuki, to komentarz na temat otaczającego nas świata jednego lub większej grupy artystów. To także często indywidualny pogląd na sztukę danej jednostki. W wielu przypadkach rozwój kierunków sztuki to ‘dzieło’ jednego artysty, który potrafił przekonać innych do swojego światoobrazu. To ‘dzieło’ człowieka, który zauważy oryginalne cechy i nazwie je za pomocą giętkiego języka swoich wypowiedzi.

Niektórzy nazywają ten okres schyłkowym czasem baroku. Jednak styl rokoka subtelnie różni się od ‘ciężaru’ swojego poprzednika.

Kolebką rokoko jest Francja. Wraz ze śmiercią Ludwika XIV w 1715 roku rządy przejmuje (5-cio letni wówczas) Ludwik XV. Z racji małoletności króla do 1723 roku za państwowe stery chwyci Filip Orleański.

Nazwa złożona z dwóch nazw – ekspresjonizm abstrakcyjny. Ekspresja (łac. exspressio – wyciskanie soku), czyli uzewnętrznienie, wyraz. Obecna od najmłodszych lat, często nieuświadomiona – ekspresja mimiki, ekspresja słowna, wszystkie gesty składające się na obraz naszych emocji i wewnętrznych przeżyć.

Abstrakcja (łac.

Moje malarstwo to moja egzystencja.

~ Jackson Pollock

Droga wyobraźnio, najbardziej w tobie kocham to, że nie przebaczasz.

Mógłbym spędzić życie na zachęcaniu wariatów do zwierzeń. Są to ludzie nieposzlakowanej uczciwości, których prostoduszność może się równać tylko z moją. Dla odkrycia Ameryki trzeba było, ażeby Kolumb wybrał się w drogę z kupą wariatów.