Kiedy odchodzę, odchodzę na zawsze.

Kasuję wszystkie wspólne zdjęcia, wyrzucam kubki po litrach wspólnych porannych kaw. Nic już nie jest wspólne, wszystko jest samotne. Przedmioty noszą w sobie historię, sentyment staram się wyrzucić do kosza. Ze wszystkich sił zgniatam, uderzam, niszczę szczątki swojego serca.

To niesamowite, jak w mgnieniu oka stajemy się dla siebie obcy. Wczoraj zdeklarowana miłość dziś juz nic nie znaczy, jest sfermentowanym jabłkiem. A przecież mogła być takim hamburgerem z makdonalda - świeża przez lata. Ale tak być nie mogło, tak by się nie stało, bo w przeciwieństwie do sztucznego smaku nasza miłość smakowała wykwintnie. Czasem ostro, czasem słodko, nigdy nudno.

Vincent van Gogh - najbardziej rozpoznawalny malarz na świecie. Za życia sprzedał tylko jeden obraz i to na dodatek swojemu bratu (za 400 franków). Całe życie był również od niego finansowo uzależniony. Co takiego robił źle, że nie udało mu się osiągnąć wolności finansowej i sukcesu?

Wybierz mądrze swój pierwszy zawód i wykorzystaj swoje doświadczenie

Vincent swoją pierwszą pracę podjął w rodzinnej firmie Goupila zajmującej się handlem dziełami sztuki.

Sztuka Janka Simona jest inteligentnym asamblażem etnicznej przeszłości zestawionej z elementami futurystycznej globalizacji. Na wystawie ‘Syntetyczny Folklor’ w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski sztuczna inteligencja pisze komentarz do wciąż żywej sytuacji społecznej i przemysłowej. Artysta bada również temat geografii kulturowej, zadaje pytanie o uniwersalność treści w zależności od szerokości geograficznych, w których zostały umiejscowione. Wiele jest obecnie artystów-badaczy, którzy sztuki nie traktują jako pojedyncza forma ekspresji, lecz szereg zależnych od siebie równań i niewiadomych. Zadają pytania, badają, krążą wokół tematu eksplorując go z każdej możliwej strony.

Symboliści pragnęli dotrzeć w rejony niedostępne poznaniu racjonalnemu. Wierzyli w moc intuicji i podświadomość. Ich zdaniem naturalistyczne przedstawienia nie są w stanie oddać istoty rzeczy, która leży po tajemniczej stronie niematerialnego poznania. Świat poznawany zmysłami jest ułudą. Obraz prawdziwego świata najlepiej oddaje symbol.

Czas Romantyzmu ma dwa oblicza. Delikatna, kobieca zmysłowość ustępuje mrocznej sferze umysłu pogrążonemu w myśli przeciwnej do oświeceniowego racjonalizmu. Odwieczny konflikt tego, co widzialne, poznawalne zmysłowo a duchowe - dające poznać się jedynie za pomocą intuicji. Romantycy zwracają szczególną uwagę na wnętrze człowieka. Patrzą zamyśleni w dal, dostrzegając jednostkę odrębną, uczuciową i emocjonalną.

Prymitywiści to artyści niewykształceni, nieprofesjonalni, uprawiający sztukę naiwną. Ich dzieła przypominają często malunki dzieci, są niezgrabne, zdeformowane, tworzone w prostej technice. Tematyka ‘obrazów prymitywnych’ dotyka życia codziennego, lecz odwołuje się również do przestrzeni magicznej i symbolicznej.

W erze impresjonizmu nastąpił pewien przełom w sposobie postrzegania sztuki. Sztuka ludów prymitywnych, dzieci, osób niewykształconych, malarzy nieprofesjonalnych została uznana za wartościową.

Termin

Barok – prawdopodobnie z portugalskiego – barroco: perła o nieregularnym kształcie, z włoskiego -dziwność, nietypowość.

Czas

Koniec XVI wieku, cały wiek XVII, do początków wieku XVIII.

Miejsce

Włochy, Francja, Hiszpania, Niderlandy, Niemcy, Anglia.

Dziedziny

filozofia, literatura, muzyka, teatr, architektura, rzeźba, malarstwo

Schyłek epoki renesansu przynosi ze sobą zmiany światopoglądowe. Niegdyś stawiany w centrum człowiek kurczy się, staje twarzą w twarz ze swoją ulotnością.

Fluxus (łac. płynący; ang. to flow) nie był skonkretyzowanym kierunkiem w sztuce, a raczej ruchem, artystycznym manifestem artystów żyjących w latach 60-tych, 70-tych XX wieku.DADA pozwoliło na przekraczanie granic i wzajemnie przenikanie się dziedzin sztuki. Za flux-ojca uważany jest George Maciunas, amerykański artysta litewskiego pochodzenia.

Dwa niewielkie piętra wypełnione wielką modą. Wystawa ‘Moda Polska’ w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi to historia pierwszego w Polsce domu mody, który swoją pomysłowością i stylem zasłynął na światowym rynku. Firma przechodziła wiele etapów, które zależne były od panującego wówczas ustroju. Kiedy brakowało materiałów stroje szyto np. z zasłon, koców, albo wstążek.

Susan Sontag jako pierwsza podjęła próbę zdefiniowania zjawiska kampu. W swoich ‘Notatkach o kampie’ z 1964 roku opisuje go jako sposób patrzenia na świat sztuki. ‘Kamp jest tkliwym uczuciem...

Manieryzm nie jest jednoznacznym stylem. Jest bardziej terminem określającym konkretne zjawiska w sztuce XVI wieku. Wraz z końcem epoki renesansu (ok. 1520 r.) we Włoszech pojawiają się tendencje przerysowanych gestów i sylwetek.

Od zawsze i na zawsze. Czerń to barwa pełna kontrastów. W kulturze europejskiej przypisywana jest śmierci. Pogrążeni w żałobie zakładają na siebie czarne ubrania. Z kolei wśród Indian i w Starożytnym Egipcie kojarzono ją z życiem.

Futuryzm narodził się we Włoszech wraz z początkiem XX-ego wieku. Jego pionierem był Filippo Tommaso Marinetti, który opowiadał się za szybkością, technologią, rozwojem, patrzeniem w przyszłość (‘Ryczący samochód piękniejszy jest od Nike z Samotraki’). Wkrótce dołączyli do niego malarze Umberto Boccioni, Carlo Carrà, Gino Severini, Giacomo Balla, Luigi Russolo. Pierwszy Manifest Futuryzmu ukazał się w czasopiśmie ‘Le Figaro’ w 1909 r. W późniejszych latach ogłaszano jeszcze inne wersje np.

Dekoracyjność, bogata ornamentyka abstrakcyjna lub roślinna, miękka falista linia to cechy stylu secesyjnego. Secesja europejska trwała od końca XIX wieku do pierwszego dziesięciolecia wieku XX i była wliczana w ramy modernizmu. Inspiracje czerpane ze sztuki japońskiej przeplatają się w swobodnych układach kompozycyjnych dając wrażenie płaszczyznowości. Łacińskie ‘secessio’ oznacza ‘oddalenie się, wycofanie’, co może świadczyć o pragnieniu wyjścia ponad dotychczasowe ramy sztuki i zbudowania nowych zasad. Wrażenie to podkreśla francuskie ‘art nouveau’, czyli ‘nowa sztuka’ – tak właśnie we Francji nazywano styl secesyjny.

Myślenie kształtem dotyka odległych czasów odkrycia i wykorzystania koła przez człowieka. Dany kształt ma za zadanie budować, określać sam siebie, porządkować przestrzeń wokół. W otoczeniu kształtów może panować chaos, jednak on sam w swojej istocie stoi w obronie ładu i harmonii. Nawet ten nieregularny lecz zamknięty w formę zdaje się być spokojniejszym. Pierwsza połowa XX wieku to czas rozwoju sztuki geometrycznej.

Hiperrealizm (superrealizm lub fotorealizm) to prężnie rozwijający się kierunek w sztuce, począwszy od XX wieku. Artysta świadomie odrzuca wszelką indywidualną ekspresję dzieła. Punktem wyjścia staje się fotografia przedstawiająca najczęściej motywy świata codziennego - przedmioty, pejzaże, portrety. Perfekcyjna szczegółowość obrazu lub rzeźby nieraz wywołuje u nas uczucie podobne do doliny niesamowitości. Coś wygląda nad wyraz prawdziwie, choć jesteśmy świadomi, że prawdziwe nie jest.

Całkiem niespodziewanie poczułam dziś przypływ wdzięczności. Ogarnęła mnie ona od środka, oblała moją duszę miękką kołdrą nibymiodu. Zupełnie nie rozumiem dlaczego tak się stało. Ostatnio dużo rozmyślam o swoim życiu. Myślę o nim jak o książce, w której większość dotychczas napisanych rozdziałów zajmuje czas edukacji.